Hepimizin içinde kabuk bağlamış, ama bazen ince ince kan sızdıran bir yara yok mu?

Unutulmaz, hatırlandığında yüzünde acı bir tebessüm oluşturan eski bir hatıramız yok mu? Çoluk çocuk, torun torba sahibi olsak bile ezkaza bir yerde karşılaşsak, göz göze gelsek, sol tarafımızdaki keskin yaramızı acıtacak o kişiyi görünce ne yaparız, söylesene!

“Kaç yıl geçti bak, hâlâ son bakışın miras bana!” diyesimiz gelmeyecek mi ona?

Hangimiz sevmedik ki…

Sevmek, geçmişte olup bitecek bir şey de değil hani… Her an sevebilirsin; şimdi bile… Ve unutma ki dostum; sevmenin yaşı, zamanı, mevsimi yoktur…