Çevre ve Orman Bakanlığı pert ya da kullanım ömrünü tamamlamış araçların geri kazandırılması ile ilgili 2010 başında detaylı bir yönetmelik hazırladı. Yönetmelik bu sorunu ortadan kaldıracak gibi ancak geri dönüşüm yapacak ne bir tesis var ne de hazırlık.

Hollywood filmlerinde görmeye alışığızdır otomobil hurdalığında, araçların parçalarına ayrılıp, bir şekilde yeniden geri kazandırıldığına. Türkiye’de ise hurdaya çıkan ya da çıkartılan araçların ne olduğu meçhul. Birçok araç şehirlerin dışındaki hurdalık ya da çöplük benzeri yerlerde çürümeye terk ediliyor. Tam bir çevre felaketi yaşatan bu noktalar, bazı otomobil tamircileri için “çıkma” diye tabir edilen, araçların işe yarayan parçalarını toplamak dışında, kimseye katkı sağlamayan yerler halini almış durumda. Çevre ve Orman Bakanlığı konuya sonunda el attı ve hurdaya çıkarılan araçların ne olacağı ve nasıl değerlendirileceği ile ilgili kapsamlı bir yönetmelik hazırladı. Yönetmelikte hangi araçların ömrünü tamamladığından, bu araçların hangi merkezlerde ne şekilde geri kazandırılacağına kadar kapsamlı bilgiler yer alıyor. Yönetmelik araçların tipine ve kategorilerine göre 12 ile 30 ay içerisinde yürürlüğe girecek ve artık ömrünü tamamlamış araçlar trafikten men edilmelerinin dışında aynı zamanda doğaya zarar vermeyecek hale getirilecekler. Türkiye’nin Avrupa’nın en yaşlı araç parklarından birine sahip olduğu, araçların çöplüklerde çevreye zarar verdiğinin ve yenilemenin artacağı yolundaki beklentiler de hesaba katılırsa böylesine bir yönetmelik ülkemiz için oldukça yararlı gibi duruyor. Ancak gözden kaçan bir husus var. Yönetmelik kısa sürede yürürlüğe girecek, fakat yönetmeliği uygulayacak herhangi bir altyapı maalesef yok. Geri dönüşüm tesislerinin bu kadar kısa sürede hizmete alınması şimdilik olanaksız görünüyor. Bu tür tesislerin açılmasıyla ilgili herhangi bir teşvik edici unsur da yönetmelikte yer almıyor. Örneğin tesislerde enerji üretilmesi öngörülüyor fakat neredeyse her enerji santralinde olduğu gibi, devletin üretilen enerjiye alım garantisi vermemesi böyle tesisler kurmayı düşünen yatırımcıları teşvik etmekten uzak. Nihayet yeterli kolluk gücü olmayan bakanlığın gerekli denetimleri nasıl yapıp işleri nasıl takip edeceği de ayrı bir soru işareti olarak karşımıza çıkıyor.