Kahire’de resmi verilere göre 500 bin kişi Fatımi, Memluk ve Osmanlı’lardan kalma mezar evlerde yoksulluk sınırının altında bir yaşam sürüyor. İmbaba, Şubra, Barabil, Faysal ve Hüseyin semtlerinde yaşayanların durumu da mezar evlerde yaşayanların durumuna benziyor.

Mübarek’in 30 yıllık iktidarı döneminde ekmek ve temel gıda maddelerine devlet tarafından sübvansiyon uygulansa da yoksul halk yine de bunları almakta zorlanıyordu. Varoşların bir diğer derdi ise işsizlik. Mübarek döneminde yüzde 20’lere çıkan işsizliğin azaltılması, yoksulların beklentilerinin başında yer alıyor.

Mısır’da bazı temel gıda maddeleri devlet tarafından üretilerek halka düşük fiyatla satılıyor. Devlet kendi fırınlarında ürettiği ekmek 1 Cüneyh’ten (20 kuruş) satılıyor. Mezarlıklar kentinde ekmek sırasında bekleyen yoksullar, ayaklanma sırasında devlet fırınlarının üretim yapmamasından yakındı. Uzun bir aradan sonra üretime geçen devlet fırınlarından ekmek almak için kuyruğa girenler, “Ekmeği bulabiliyoruz. Şu an için durum iyi, ama umarız devrim bize ekmek ve iş verir” dediler.

Ekonomik şartların düzeltilmesi anlamında yoksul kesim devrime umut bağlarken, devlet fırınlarında çalışan yüzlerce işçinin greve gitmesine kızan halk, Muhendisin ve Şubra bölgelerindeki fırınlar önünde protesto gösterileri düzenledi. Protestocular, “Devrimden ekmek istiyoruz. Şimdiden üretim durdu. Ucuz ekmek yemek istiyoruz” dediler.

Eski Kahire’de “mezar evler” denilen yapılarda yüz binlerce insan mezarlarla birlikte yaşıyor. Evin zeminine ailenin ölen fertleri bir boşluk açılarak gömülüyor ve aile burada yaşamını sürdürüyor.

AA