Bana, bir veba busesi bırakıp gittin;, bak şimdi yerini başkaları aldı, Bu aşkın vebası sende, busesi bende kaldı, Seçtiğin yolda sana mutluluklar diliyorum, Unutmak alışmaktır, Unutursun demiyorum…, Ama alışacaksın biliyorum.

Seni “Olduğun gibi seven” insan için, İyi gün kötü gün yoktur. Ne zaman yanında olması gerekiyorsa, O zaman yanında olur… Cemal Süreya

Ne sözler ulaşmış arş-ı alaya aşk’ın alası için… Beni hatırla ama sakın unutma! Beni güzel hatırla! Bunlar son satırlar… Farzet ki, bir rüzgârdım, esip geçtim hayatından ya da bir yağmur…

Söyleyecek çok şey vardı belki. Varlığın mutluluk kaynağım değil artık diyebilirdi. Dokunduğunda kendini unutan ve sen olan bir beden, aklına sen geldiğinde görenlerin ne düşüneceğini umursamadan kendi kendine gülümseyen bir yüz,…

“Geçti istemem gelmeni, yokluğunda buldum seni, bırak vehmimde gölgeni, gelme, artik neye yarar?” diyor… “Bırak vehmimde gölgeni” diyebilecek gibi sevebilmek. ‘kadar sevebilmek’ değil. Öyle ki, sırf o ‘var’ diye gururlanıp,…

Ben sana kırgınım sevdiceğim, dönüşün yanlış zamana geldi. Geceler boyu beklemiştim seni, saatleri saymıştım an be an Her telefonu sen sanmıştım. Biraz geç kalmadın mı sevdiceğim Şimdi kıştayım, Sensiz geçirdim…